O avó

Agora recordo unha praza baleira
por onde pasan ventos de saudade...
(Luz Pozo Garza)


Perdura o avó
nas tépedas noites de verán

A xugada de vacas
o bafo quente e a lentura do terrón
un paspallás que reloce
a vara de aguillón

Lembranzas de restreba
pérdense no po de camiños vellos
e pés descalzos

Ir e vir
de brazos e xeonllos
na claridade da mañá
purísima
con arrecendos de chuchamel

Acugulo lembranzas
xogos infantís e galiñas
cun fondo de casa petrucial

¿U-lo vello portal de aramios?
¿U-las lousas da lareira morna
remuíño de contos e filloas?


¿Onde se foi a palabra do vello capelán
que sabía de regueifas e segredos?

¿Onde foron os domingos nosos
cheos de cine cafés e rebumbio
naquel Campo de Pasos festeiro?

¿Por que non hai respostas
e só silencio e terra negra?

Nun recanto o vello fiscornio
as túas ferramentas de canteiro
agardan un lóstrego de vida
un berro seco
unha enchenta de sangue nas veas

Namentres no meu paraíso infantil
ti ficas ergueito
coma os carballos da Ermida
a ollada no solpor
vivo e coas mans abertas
nunha esperanza sen fin.