Noitevella 2007

Vaise o ano.

Desfaise paseniño
polos camiños da noite,
atallos do vendaval
preñados de luces e sombras.

Mestura de ledicia e saudade
nos curutos dos tellados
e no fume que fai sinais de silencio!

Alá, ó lonxe,
aínda que preto na alma,
escintilan as luces mornas,
as luces amigas de Pontecesures,
de Vilar e de Catoira.

Regueiros de vagalumes
no contraste da pedra eterna,
a axexar con ollos de brétema
como por detrás do Meda e o Xiabre
o Aninovo chega paseniño,
con medo de zocos novos,
lamacentos e xeados.

Rube as congostras calado
entre as sombras afiadas dos salgueiros.
¡Ás alancadas sobrevoará Cortegada
coa présa do inevitable,
Seguro e confiado na forza da mocidade!

E nós, amigo Ulla,
mañá pola mañá, ben cedo,
debruzados no tellado do día...
¡saudaremos o Forasteiro!